با صدای شاد و پر انرژی حرف می زنم البته سرماخورده و تو دماغی. تو فیس بوک  عکس عوض می کنم لینک های شاد می گذارم کتاب های روانشناسی می خونم به خودم قول ها می دم نقشه ها می کشم حساب کتاب می کنم خلاصه دنبال یه راه فرارم. فرار از اینی که الان هستم و گریز به اونی که باید باشم .یه زمانی بودم. خودم بودم

خوبی این دیوار های چوبی اینه که وقتی می خوای بزنی به تخته لازم نیست کلی دنبال تخته بگردی کافیه دستتو دراز کنی!  

خانم همسایه پایینی بارداره. یه بچه دو ساله هم داره که هی باید دنبالش بدوه. امروز که خسته و کلافه اومده بود بالا بهش یه صندلی تعارف کردم و یه لیوان آب دادم دستش. خیلی خوشحال شد. با خودم گفتم چه خوبه همیشه یه نفر باشه که حال آدم رو بفهمه حتی برای چند دقیقه. 

می خوام برم سفر به یکی از شهر های اطراف. برا دو سه روز. می دونم تو این بی کاری شاید موقعیت خوبی نباشه اما واقعا بهش احتیاج دارم.  

هوای پرواز تو سرمه. می خوام پرواز کنم روی دریا ها و اقیانوس ها و برم یه جای گرم