اصلا از چت کردن بیزارم
این روزا همه چی مجازی و الکترونیکی شده
اس ام اس٬ ای میل... بدون احساس واقعی ٬ مملو از آیکن هایی که صورت آدم رو هیچوقت اونطور که هست نشون نمی ده.حتی اون لبخند احمقانه ی مثلا مهربون .
شاخه ی گل سرخی که بو نداره٬ گریه ای که اشک نداره٬ بوسه ای که طعم نداره...
بعضی از ما عادت کردیم به این چیزا٬ طوری که دیگه حتی صدای همدیگه رو نمی تونیم تحمل کنیم چه برسه به اینکه همو ببینیم.
برای بعضی از ما ای میل٬ اس ام اس٬ چت٬ حتی تلفن بهانه شده:
- عکستو برام ای میل کن تا عکسمو برات ای میل کنم! (هه... از دیدنت خوشحال شدم)
- امشب بیا چت می خوام راجع به موضوع مهمی بات حرف بزنم. (موضوع مهم؟ اونم تو چت؟!!!)
بعد اینکه ۳ ساعت سر قرار معطل شدی٬ اس ام اس می زنه که
- sorry ,man nemitoonam biam,badan ba ham sohbat mikonim,ok?
و خودش هم خوب می دونه که بعدا یعنی هیچوقت....
خلاصه اینکه بد نیست کمی به خودمون بیایم٬ فک کنیم قدیم ها چکار می کردیم که این چیزا نبود؟ ( نه خیلی قدیم٬ همین ۳-۴ سال پیش) به نظر من٬ قدیما خیلی بهتر بود٬ شهامتمون بیشتر بود. خودمونو پشت این نوشته ها و صورتک ها قایم نمی کردیم.
قدیما بیشتر خودمون بودیم و بیشتر همدیگر رو می خواستیم و بیشتر برای هم بودیم تا برای خود.
آره
درست می گی ...
خودمون هم نفهمیدیم چه جوری بااین سرعت تبدیل به ۰ و ۱ شدیم ....
ــــــ
موفق و سربلند باشی
سلام گلی خانومی
نبینم شاکی باشی
حق داری موافقم
ولی قبول کن برای بعضی آدما که یکیشون خود بنده هستم اگه اینترنت نبود محال بود هر روز برای جویا شدن حال بعضیا که یکیشون خودتی تلفن و بردارم یا برم خونشون ولی حالا یه چیزی هست که با این اخلاق مزخرف تلفن گریزی بنده کنار اومده
اگه حالت سر جاش باشه اون صورتکهاهم جون می گیرن مثل اون خندهایی که برام میفرستی وبه خندم میندازی مثل اون قلبا که یه دنیا محبت بهم میدن
البته اگه تو روزایی باشه که شاکیم عینهو تو فکر می کنم {یه خنده گنده }{یه بوس}{یه زبون درازی با خشم به اونی که حالتو گرفته}
همه چیز مصنوعیه
هرروزی روز خودشه، ابزار خودش و روش خودش رو داره.
هر آدمی اندازه خودش ه و ارزش خودش و داره.
بعضیا قد یه Sms ان بعضیا قد تمام زندگی.
سخت نگیر. گیر نده. راحت باش
WOW پس اینجا چرا از اون شکلکا نداره؟ D: